Het was weer even wennen, na al die Coronatoestanden, maar niet zeuren, we waren er weer! Bagge goes Belgium! Het optreden in de Stegel was al eens gecanceld i.v.m. de Corona, maar nu mochten we weer.

Allereerst maakten we kennis met de onovertroffen Belgisch/Limburgse Gastvrijheid. Na de soundcheck werden we door Lydia en Tjeu van Molendorp ontvangen in hun theaterbrasserie en die twee konden echt toveren! Weer typisch “Belsj”. Geen sauzen uit het pakje van Royco of zo, maar echte huisgemaakte sauzen, daarbij nog Kelly die zich het vuur uit de sloffen rende om het iedereen naar de zin te maken. Enfin, Gastvrijheid met een Hoofdletter.

Ik vind dit soort optredens nog steeds leuker dan het bekende gooi en smijtwerk in feesttenten, leuk om weer eens de rustige ballads te kunnen doen, die normaliter in drukke feesttenten niet aan bod komen. Zo’n nummer als “Awt en Versjlete”dat handelt over euthanasie, is niks voor een feesttent maar voor zittend luisterpubliek is dit best te doen.

Omdat onze vaste bassist i.v.m. familieomstandigheden verhinderd was, waren we ontzettend gematst door Antoine Pütz, die gewoon onvoorbereid, zonder enige repetitie een klapper met akkoordenschema’s voor zijn neus kreeg en zo á vu de hele show voorzag van een stevig bas fundament. Antoine bedankt! En trompettist Lenny heeft ons al zo vaak uit de brand geholpen als John verhinderd was, dat we eigenlijk niet kunnen spreken van “vervanger”, want hij hoort eigenlijk ook al jaren bij de Bagge-familie. Lenny bedankt!

Het voelde weer heerlijk om met het oude team weer te kunnen rouzen. John, Erik, Frank, Stan en Michel en de rest van de crew, het was weer ouderwets gezellig, vooral dankzij weer het publiek dat ons het gevoel gaf dat we toch iets leuks in elkaar aan het flansen waren op dat grote podium.

Bedankt everybody!

Henk